بررسی ارتباط بین هوش هیجانی با درگیری شغلی در پرستاران بالینی

مقدمه: هوش هیجانی یکی ازعوامل موفقیت در محیط های آموزشی، حرفه ای و روابط اجتماعی است. که با رشد و پرورش آن آثار مطلوبی بر جنبه های فردی و میان فردی و عملکرد افراد خواهد داشت. یکی از آثار مثبت آن رشد شخصی و درگیری شغلی مثبت افراد در سازمان ها است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط هوش هیجانی با درگیری شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر جیرفت انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی- تحلیلی به روش تمام شماری بر روی 180 نفر از پرستاران بخش های مختلف بیمارستان های شهر جیرفت در سال 1391 انجام شد. برای سنجش میزان هوش هیجانی از پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی بار- آن (eq-i) استفاده شد همچنین برای سنجش درگیری شغلی از پرسشنامه استاندارد بین المللی10 ماده ای درگیری شغلی کانونگو استفاده شد. روایی و پایایی هر دو پرسشنامه توسط پژوهشگر سنجیده شد و برای پرسشنامه هوش هیجانی و درگیری شغلی به ترتیب 872/0 و 813/0 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های از نرم افزار آماری 17 spss و آزمون های آماری تی تست، آنوا و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: 1/81 درصد نمونه ها را زن تشکیل داد. میانگین سنی و میانگین سابقه کار نمونه ها به ترتیب شامل: 18/8 ± 6/35 و76/8 ± 26 سال بود. میانگین نمرات هوش هیجانی و درگیری شغلی به ترتیب 63/33 ± 64/313 و 39/13 ± 81/40 بود. آزمون آماری همبستگی پیرسون رابطه مستقیمی (034/0) بین هوش هیجانی و درگیری شغلی را نشان داد. بر اساس آزمون آماری رگرسیون گام به گام، 6/9 درصد از تغییرات درگیری شغلی مربوط به زیر مؤلفه های هوش هیجانی می باشد. نتیجه گیری: نتایج نهایی نشان داد که بین هوش هیجانی و درگیری شغلی ارتباط مستقیمی وجود دارد، لذا با برنامه ریزی همه جانبه در زمینه رشد و پرورش هوش هیجانی در پرسنل پرستاری می تواند به رشد شخصی و شغلی آنها منجر شده و این موجب افزایش بهره وری پرستاران و رضایت هرچه بیشتر بیماران و در نهایت ارتقاء سطح سلامت جامعه می گردد.